Niebezpieczne Związki w Warszawie

Wernisaż
18 kwietnia o godz. 18:00
Galeria Elektor
ul. Elektoralna 12
00-139 Warszawa

wystawa czynna do 31 maja
pn-pt. 9-17, sob. 9-15


____________________________________________________________


NIEBEZPIECZNE ZWIĄZKI

Wszelkie kontakty i relacje z ludźmi mają wpływ na naszą psychikę, sposób zachowania, decyzje, światopogląd i samoocenę. Na ile to kim jesteśmy lub kim się stajemy wynika z naszego świadomego wyboru, a jak wiele zależy od warunków w jakich żyliśmy, środowiska z którego pochodzimy, szkół, religii, systemów politycznych, czy procesów zachodzących w naszym ciele?
Na niektóre z tych czynników możemy wpływać, inne są ledwie pod naszą kontrolą, jeszcze inne zupełnie poza świadomością – budzi to poczucie zagrożenia i frustrację. By chronić własne JA przybieramy różne niewygodne, nieraz deformujące nas role. Czy można – odgrywając kogoś innego – nadal być sobą? Co wynika z konfrontacji poszczególnych ról? Kim w końcu jest to „JA“, które w związki wchodzi – czy jest to coś stałego i niepodzielnego, podlegającego tylko chwilowym zmianom, czy może parada zmieniających się masek, chwilowych tożsamości,
z których każda jest prawdziwa? A skoro JA może wejść w związek z samym sobą i siebie obserwować, to które z nich jest prawdziwe – obserwujące czy obserwowane?
Projekt NIEBEZPIECZNE ZWIĄZKI jest próbą znalezienia odpowiedzi na te pytania.

____________________________________________________________


Twórcy: Karolina Jarosławska, Klaudia Ka, Gocha Stankiewicz, Anna Tomaszuk, Wiorika
Zagórowska, Małgorzata Żurada
Kurator: Paulina Czajor

MAZOWIECKIE CENTRUM KULTURY I SZTUKI,
Warszawa, ul. Elektoralna 12
www.mckis.waw.pl

____________________________________________________________



Opis projektów wchodzących w skład ekspozycji:


______________________________

KAROLINA JAROSŁAWSKA
„Ego“
______________________________

















Ego – wg. klasycznej teorii Freuda – wytwarza się, ponieważ zaspokojenie potrzeb organizmu wymaga działań w świecie rzeczywistym (obiektywnym) poprzez przekształcanie wyobrażeń w spostrzeżenia. Nie wszystkie obszary "ego" są świadome. W obszar "ego" zaliczane są mechanizmy obronne, które ze swej natury nie są świadome. Dlatego moje prace są oparte na intuicji, subiektywnym widzeniu rzeczywistości.
Są to formy abstrakcyjne w kolorystyce próbującej oddać osobiste emocje i nastroje.



______________________________

KLAUDIA KA
„Make up“
______________________________


















Autokreacja jest istotnym elementem życia każdego z nas.
Pozwala na stworzenie własnego wizerunku odpowiadającego codziennym potrzebom i ustanowienie w ten sposób relacji ze światem. Za kogo chcemy uchodzić? Jak chcemy być postrzegani i oceniani?
W świecie kobiet symbolem maski zakładanej każdego dnia jest strój czy makijaż. Reżim kanonów piękna jest obecny w każdej kulturze, niekiedy bardzo silnie zespolony z dniem codziennym. Piękno w odniesieniu do kobiecości, jego wyidealizowana, ale też sztuczna forma obecna w środkach masowego przekazu oraz dążenie do nieosiągalnej doskonałości stanowią punkt wyjścia dla projektu.

W dosłownym ujęciu pokazane zostają kobiety podczas codziennych rytuałów związanych z pielęgnacją ciała. Postacie malując własną twarz tworzą ją. Kreując swój wizerunek - tworzą siebie i określają swoje miejsce w hierarchii piękna. Równolegle poruszony zostaje problem postrzeganaia samego siebie i zgrzytów powstających na granicy świata ideałów i rzeczywistości. Niebezpieczna jest sytuacja w której kreator zlewa się z kreacją, piękno staje się dążeniem
dominującym, a granice tożsamości zacierają się.
Zmyślona twarz zastępuje prawdziwą, a rzeczywistość rozmywa się.



______________________________

GOCHA STANKIEWICZ
______________________________






















Jesteśmy społeczeństwem w terapii. Każdy z nas uczestniczył, uczestniczy lub będzie uczestniczył w jakimś nowoczesnym rytuale, który jak wierzymy z pewnością poprawi nam stan zdrowia, ciała i umysłu, ułatwi relacje z bliskimi lub dalszymi, powiększy stan konta, polepszy nasze życie. Chodzimy do psychoterapeuty, na jogę, spotkania z mistrzami buddyjskimi, sprawdzamy ilość mikroelementów w diecie i palimy kadzidełka. Żyjemy według wskazówek wróżki. Medytujemy, modlimy się. A to wszystko po to, by skontaktować się z samym sobą i oswoić najbardziej niebezpieczny związek – ja - ja.

Projekt „Niebezpieczne Związki” to próba przedstawienia relacji:

JA I MOJE EGO
JA I MOJA ŚWIADOMOŚĆ
JA I MOJA PODŚWIADOMOŚĆ
JA I MĘSKA CZĘŚĆ MOJEJ OSOBOWOŚCI
JA I KOBIECA CZĘŚĆ MOJEJ OSOBOWOŚCI
JA I MOJA CIELESNOŚĆ
Wybór relacji jest oczywiście subiektywny, tak jak ich interpretacja. Autorka stara się w zdystansowany sposób przedstawić te relacje i na samą siebie spojrzeć z przymrużeniem oka.



______________________________

ANNA TOMASZUK
______________________________




















Autorka analizuje własne role społeczne:
Kobiety
Artystki
Żony
Kochanki
Córki
Siostry
Matki
Chrześcijanki
Polki
Przyjaciółki
Komentarzem będzie interaktywna strona www z animacją komputerową ilustrującą próbę scalenia poszczególnych ról.



______________________________

WIORIKA ZAGÓROWSKA
"Oprócz błękitnego nieba"
______________________________




















Potrzeba - każdy pragnie jej zaspokojenia, spełnienia, ukojenia. Czy jednak potrafimy nazwać to, czego tak naprawdę potrzebujemy, czy znamy nasze autentyczne pragnienia? Wzburzone emocje zakłócają naszą wewnętrzną równowagę. W takiej chwili możemy stracić kontakt ze swoim wewnętrznym JA, które zna nasze prawdziwe potrzeby, a to z kolei prowadzi do powstania konfliktu (z innymi i z samym sobą). Wg. Marshalla Rosenberga – twórcy Non Violent Communication (porozumienie bez przemocy) – metodą na uniknięcie, bądź rozwiązanie konfliktu jest wzajemne zrozumienie swoich potrzeb. Potrzeby są głównym tematem moich prac. Przedstawiam je w formie mandali – graficznego obrazu nieuświadomionych treści psychicznych. Proces, w którym nasze potrzeby wyjdą na światło dzienne i zostaną usłyszane jest drogą reintegracji – osiągnięcia stanu duchowego zjednoczenia.



______________________________

Małgorzata Żurada
„Bez początku, bez końca / Listy“
______________________________


















Tożsamość – „ja“ – podlega nieustannym zmianom na każdej płaszczyźnie w każdym momencie życia. W listach istnienie nadawcy i odbiorcy oraz związek między nimi ulegają zamrożeniu w czasie. Zapisane słowa stają się świadectwem chwilowej relacji zachodzącej pomiędzy chwilowo ustalonymi tożsamościami. Ja – adresat listów sprzed kilkunastu lat – nie istnieję, nie istnieje również nadawca. Podczas przywoływania przeszłych zdarzeń „ja“ zauważa, że w zasadzie wspomina życie innego „ja“. Jednocześnie czytając słowa skierowane do siebie widzi, że jakaś część jego istnienia nie należy do niego, bo znajduje się w świadomości innych ludzi, a w przypadku przodków – istniała jeszcze przed jego urodzeniem. Akt odczytywania listów z przeszłości jest też procesem interpretacji. Przywołuje obrazy i emocje, ale czytanie dokonuje się przez pryzmat wszystkiego, co zdarzyło się pomiędzy. Słowa kiedyś niosące komunikat stają się obiektem projekcji podczas kolejnego odczytywania. W efekcie – dzisiejsze „ja“ przygląda się dawnemu „ja“ w słowach dawnych „ty“ jakby wspominało nierzeczywisty sen.